Άντε γεια...

Μια μακρά περίοδος από τρελά ξενύχτια, πολλές ώρες μπροστά στον υπολογιστή, πολύ διάβασμα, άπειρες φραπεδούμπες και τσιγαρούμπες (ατομικό ρεκόρ 5 φραπέδες και 2 πακέτα τσιγάρα σε μια μέρα!) σήμερα φθάνει στο τέλος της! Με ποιό τρόπο; Μα φυσικά επεισοδιακά! Χθες παρέδωσα σώμα και ψυχή κατά τις 4 τα ξημερώματα , η τελευταία τζούρα καφέ απλά φώναζε τράβα για ύπνο..και πήγα έχοντας και καλά ολοκληρώσει ότι έπρεπε να κάνω..λέμε τώρα...Ο ύπνος με πήρε στις 7 το πρωί.Γιατί; Γιατί επί 3 ώρες με βασάνιζε μια σκέψη:πώς λεγόταν το τέταρτο χελωνονιτζάκι- Ντονατέλο, Μικελάντζελο, Λεονάρντο και; Στις 7 το πρωί το βρήκα και πήγα για ύπνο!!
Με ξύπνησε το τηλεφώνο 9 το πρωί, άσχετα που εγώ νόμιζα ότι ήταν 9 το βράδυ..χάσιμο..σε τέτοιες φάσεις η συνομιλία μαζί μου έχει πλάκα, είμαι εντελώς out of order, μόνο πράσινες κεραίες δεν έχω στο κεφάλι. Τρέχω με καρδιοκτύπι να σηκώσω το τηλέφωνο γιατί στο σαλεμένο μυαλουδάκι μου με παίρνει η εργασία μου!!Δεν μπορώ να το εξηγήσω, απλά με έπαιρνε τηλέφωνο και εγώ όφειλα να το προλάβω. Με αγωνία το σηκώνω:
Εγώ: Ναι;
Άγνωστη Φωνή:Τον κύριο Τάδε θα ήθελα
(Όχι δεν είναι η εργασία, για νατο σιγουρέψουμε όμως..)
Εγώ: Δεν είναι εδώ, τι θα θέλατε;
Άγνωστη Φωνή: Από τον Ολυμπιακό παίρνω...
(Mπαρδόν;Άσχετο..)
Εγώ: Πάρτε σε καμιά ώρα (γιατί νόμιζα ότι ήταν βράδυ)
Ξανακοιμάμαι απογοητευμένη που η εργασία δεν με θυμήθηκε...Ξυπνάω 11 με σκοπό να μπανιαριστώ και να γίνω άνθρωπος και να παραδώσω το έργο, που μεταξύ μας εξαμηνίτικο είναι!Από το σημείο αυτό και έπειτα καταιγισμός τηλεφωνημάτων...όλο άσχετες καταστάσεις. Κατάληξη; Βρίσκομαι πάλι εδώ με τη φραπεδούμπα στο ένα χέρι, το τσιγάρο στο άλλο και ο Ραφαήλ να με έχει στοιχειώσει! Ένα όμως είναι το βασικό από το απογευματάκι τετέλεσθαι! Μέχρι εδώ ήταν οπότε μια προειδοποίηση και ας ακουστεί ως απειλή: Be aware my little friends, I am back in the streets...!Αρχίζει το ξεχαρμάνιασμα!
Wake me up when September ends? Σήμερα επίσημα τελείωσε ο γ****** Σεπτέμβρης και εγώ αναλαμβάνω δράση...μέχρι το απογευματάκι υπομονή!