Σου γράφω πάλι από ανάγκη...
Τα μάτια μου στα μάτια σου...
Σε αγαπώ, σε αγαπώ και η αγάπη αυτή με πεθαίνει...
Νύχτα πάρτην την σκέφτομαι ξανά, κάνει πάρτυ το χθες και με πονά...
Σε αγαπώ, σε αγαπώ και η αγάπη αυτή με πεθαίνει...
Νύχτα πάρτην την σκέφτομαι ξανά, κάνει πάρτυ το χθες και με πονά...
....
Σε κοιτώ και θέλω να σου πω τόσα πολλά..είσαι η αναπνοή μου..προχθές εκεί που τα έπινα με κάποιο κολλητό μου...σε είδα ξανά ήσουν στα μαύρα ντυμένη...σε έχω ερωτευτεί...
και μπλα μπλα μπλα
και μπλα μπλα μπλα
Δεν το πιάνω αυτό το blog-οπάθος, αυτό το Blog-ορομάντζο ...
4 Comments:
Αν ψάξει, βρίσκει κανείς το μελόδραμα που του αξίζει.
By Anonymous, at 4:19 AM
Που του αξίζει ή που του ταιριάζει?
By pro-futura, at 3:21 AM
Που του αξίζει. Ή που του ταιριάζει, γιατί όχι; Λάθος μου το "αν ψάξει". Το μελόδραμα είναι σαν τον θάνατο. Σε βρίσκει αυτό.
By Anonymous, at 3:29 PM
έχει άλλη χροιά το "που του αξίζει" και ίσως ποιο ενδιαφέρουσα...αν δεχτούμε το "που του αξίζει" τότε το μελόδραμα όντως σε βρίσκει..έχει μια εκδικητική λάμψη, μαζοχιστική..very interesting
By pro-futura, at 12:07 PM
Post a Comment
<< Home