Kρασο-κατάληξη

Τετάρτη αργά το βράδυ και γυρνάω σπίτι μετά από επίμονη οινοποσία- το τι εφέ μου κάνει το κρασάκι μπόμπα δεν λέγεται! Αναφέρομαι βεβαίως βεβαίως στα κρασιά εκείνα made in Japan..και ενώ συνήθως τα συμπτώματα είναι ιδιαίτερα εμφανή κατά τη διάρκεια του σπορ και μετά κοιμάμαι σαν πουλάκι, αυτή τη φορά οι παρενέργειες άργησαν μια μέρα που λέει ο λόγος. Ενώ κοιμόταν ο μπεκρής μεζές (εγώ δηλαδή) ξυπνάει κατά τις 07:30 σαλταρισμένος. Με τρόμο ανακαλύπτω ότι στο όμορφο κρεβατάκι μου δεν ήμουν μόνη μου..και όχι δεν είχα μαζέψει κανέναν άσχετο από το προηγούμενο βράδυ (για τις κακιές γλώσσες το λεώ..χα,χα). Ανακαλύπτω έντρομη ότι τα παπλωματάκια μου σχηματίζανε στην ακρούλα μια νησίδα περίπου ενός μέτρου...τραβάω με άγχος το ένα πάπλωμα και συνειδητοποιώ ότι η προηγούμενη νησίδα ελαφρώς κουνήθηκε! Πανικός..αλλά διατηρώ την ψυχραιμία μου! Τραβάω λίγο και το άλλο πάπλωμα και τι να δώ? Πραγματικά όμως έλεος! Βλέπω ένα πόδι μαύρο (μόνο από το γόνατο και κάτω- χωρίς σώμα) και 5 μικρά δαχτυλάκια με χρυσαφί μανό να μου κάνουν τσαχπινιές! Χωρίς πλάκα τώρα! Σηκώνομαι από το κρεβάτι με γουρλωμένα μάτια ενώ παρακολουθώ το πόδι ελαφρώς να κινείται! Τα παίζω, βγαίνω από το δωμάτιο, κλείνω την πόρτα (μη φύγει το πόδι και ψάχνομαι μετά) και ξυπνάω την χαροκαμμένη μάνα δύο δωμάτιο παραπέρα. Η μάνα συνηθισμένη στις ανωμαλίες μου αλλά όχι ιδιαίτερα υποψιασμένη γι' αυτό που έψαχνα. Πάμε στο δωμάτιο, εγώ κρατώ κάποιες αποστάσεις (γιατί η επίθεση του μαύρου ποδιού με χρυσαφιά νύχια ήταν εντελώς spooky) και δίνω οδηγίες. Πρώτα τραβάμε το ένα πάπλωμα και σιγά σιγά το άλλο..με προσοχή...Το πόδι δεν το βρήκα η αλήθεια είναι αλλά φοβάμαι για σήμερα...είναι κουτοπόνηρα αυτά τα σύγχρονα πόδια, δεν ξέρεις καμιά φορά...