Dear Μίμη

άκου πως έχουν τα πράγματα, ο Edward μου έκανε το πρώτο δώρο γενεθλείων. Έπιασε δουλειά νωρίς την Τρίτη προκειμένου από νωρίς να μου θυμήσει ότι δεν με ξέχασε...βέβαια ελπίζω να μην το παρακάνει αύριο γιατί μπορεί να είναι πολύ ρομαντικά ο εορτασμός δίπλα στο τζάκι και έξω να χιονίζει, όμως όπως και να το κάνουμε δεν είναι Αράχωβα εδώ και η παρέα μου δεν είναι ακριβώς αυτό που θα λέγαμε ο πρίγκιπας του παραμυθιού, οπότε ας αφήσουμε αυτό το σενάριο για άλλη φορά που θα το παίζω femme fatale.

To ζητούμενο είναι Μίμη μας ότι μεγαλώνουμε και μυαλό δεν βάζουμε. Αλλά και εσύ αδελφάκι μου δεν βοηθάς..μια κάτι τρελές ιδέες που κατεβάζεις, μια εγώ που έχω τα μυαλά πάνω από το κεφάλι μου δεν κάνουμε δουλειά έτσι. Και σε ρωτάω μήπως ήρθε η ώρα να γίνουμε σύννεφο? Λοιπόν έχω μια ιδέα, θα αφήσουμε τις παπαριές περί αναθεωρήσεως του διαπροσωπικού μας συντάγματος και θα αφεθούμε για ένα εύλογο διάστημα στην ανωμαλία που μας διακατέχει. Εξάλλου ο χωρισμός μας θα ήταν κάτι σαν ο πόλεμος των Ρόουζ. Αλλά βρε αγάπη μου έχω να σου ζητήσω μια μικρή χαρούλα...πάψε να με ενοχλείς στο ύπνο μου, η φάση με τα πόδια και τα άλλα άσχετα με έχει κουράσει. Όμως..και θέλω να με προσέξεις εδώ..εκείνη τη συσκευή όπου μπορούσα να διακτινιστώ- θυμάσε που μου έφερες προχθές- άστην για μερικές μέρες...Και όχι φέτος δεν θέλω ούτε αποχυμωτή, ούτε κόκκινες ζαρτιέρες, φυσικά ούτε να σκεφτείς να μου πάρεις άλλα στεφάνια. Ξεκαρδιστήκαμε όλοι στα γέλια όταν μου έφερες εκείνο το χρυσό δάφνινο στεφάνι και καλά ως διακοσμητικό τοίχου...όλοι βέβαια καταλάβαμε το δούλεμα και τις μπηχτές για την μεγαλειότητα της προσωπικότητάς μου και έχουμε πολλές φωτογραφίες σε στυλ διονυσιακού παροξυσμού αλλά ως εκεί...φτάνει.

Λες να φωνάξουμε αύριο και τον Edward στην κοπή της τούρτας?Ξέρω πως έχει λίγο αιχμηρό humor και ώρες ώρες σου την σπάει αλλά είναι καλό παιδί..σκέψου το...

Με αγάπη

Pro