Personal repertoire

Έχω λοιπόν ξεμείνει από σύνδεση και ήθελα να ανεβάσω ένα post για μια ιστορία η οποία ενώ άρχισε πριν από 4 περίπου χρόνια συνεχίζει και αναπτύσσεται μέχρι σήμερα. Αφορμή στάθηκε μια συνάντηση που είχα με ένα πρώην φίλο μου (δεν ξέρω πως αλλιώς να το θέσω διότι το συγκεκριμένο άτομο δεν το θεωρώ απλό γκόμενο ή κάτι τέτοιο) ο οποίος και με ενημέρωσε για τις πρόσφατες εξελίξεις πάνω στο θέμα.
Το απίστευτο είναι όμως ότι ενώ πήρα χαρτί και μολύβι και άρχισα με ένα ιδιαίτερα γλυκό τρόπο, αναφερόμενη στο αίσθημα της οικειότητας που καταβάλλει τον καθένα όταν συναναστρέφεται με άτομα που γνωρίζει και αγαπά με την ευρύτερη έννοια και ενώ είχα σκοπό να ξεκινήσω την ιστορία αυτή, το κείμενο κατέληξε σε μανιφέστο. Κάνοντας μια τεράστια παρένθεση γύρω από το ζήτημα του λεγόμενου back and forth στις σχέσεις, κάτι το οποίο προσωπικά με βρίσκει εντελώς αντίθετη, το μολύβι πήρε φωτιά...πραγματικά απέκτησε δική του άποψη..κατέληξα με λίγα λόγια να γράφω δύο σελίδες γύρω από τη θεωρία του already fucked συντρόφου, για τις λεγόμενες κάβες (σσ καβάτζες), για το αίσθημα επιβεβαίωσης και ανασφάλειας και βολέματος που τη συνοδεύει, για το γεγονός ότι η επιστροφή στα ίδια σηματοδοτεί παραίτηση και ότι τελικά η "ανάγκη" για ένα λιμανάκι να αράξω σε συνθήκες καθαρού συμβιβασμού αποτελούν μικροαστικά κατάλοιπα (!)...Έλεος!
Τέλος πάντων η ιστορία που ήθελα να πω είναι κάπως σαν το Ρωξάνη. Επιστράτευσα τη γυναικεία ψυχολογία για να βοηθήσω ένα κοινό φίλο να ρίξει μια τύπισσα. Το αποτέλεσμα ήταν περισσότερο μια μακροχρόνια πορνογραφική σχέση παρά οτιδήποτε άλλο. Το πολύ αστείο όμως είναι ότι αυτή αρχικά έπαθε μια έντονη πνευματική διέγερση αλλά μετά αποφάσισε ότι με τον τύπο δεν κολλάνε πνευματικά μόνο σωματικά. Που να ήξερε ποιος της χάρισε αυτήν την πνευματική διέγερση (ήμουν τότε ετών 21)...χαχα..ήμουν ο πρώτος της άγνωστος, πλατωνικός, λεσβιακός της έρωτας!!