Sunny happy people

Αν θυμάμαι καλά κυκλοφορούσε ένα ιστορικό ανέκδοτο για τους γερμανούς ιδεαλιστές, ότι αν βρισκόντουσαν μπροστά σε δύο πόρτες όπου η μία έλεγε "Παράδεισος" και η άλλη "Συζήτηση για τον Παράδεισο" θα μπαίνανε στη δεύτερη.
Έχει απίστευτο καιρό αυτές τις μέρες και παρόλο που σήμερα τον απολαμβάνω από το σπίτι μου λόγω υποχρεώσεων, αυτή η λιακάδα μπορεί πραγματικά να σου φτιάξει τη διάθεση. Αρκεί να κάνεις το κόπο να κοιτάξεις έξω από το παράθυρο. Λέτε να πάω για κανένα καφεδάκι?Όχι πως πάσχω από καμιά κατάθλιψη το αντίθετο μάλλον, απλά είμαι λίγου ή του ύψους ή του βάθους. Επιδιώκω τα έντονα συναισθήματα, οι ευθύγραμμες πορείες δεν μου λένε τίποτα, απλά φυτοζωείς. Τώρα πραγματικά θα ήθελα να ήμουν σε ένα πλοίο με άγνωστο προορισμό. Το επόμενό μου όμως ταξίδι θα είναι προς Ιταλία, βόλτες στη Βενετία και στη Ρώμη...αυτά είναι τα καλά! Όπου να 'ναι έρχεται όμως! Πριν από μερικούς μήνες είχα κάνει τα φοβερά σχέδια. Θα πήγαινα να βρω τη φίλη μου στην Ιταλία, θα έλεγα σε όλους ότι θα γυρίσω σε 10 μέρες και απλά θα ξέμενα εκεί. Θα έπιανα μια δουλειά, θα έψαχνα για διδακτορικό ή για δεύτερο μεταπτυχιακό και θα παράταγα για ένα εύλογο διάστημα τη ζωή στην μικρή Ελλαδούλα. Όχι πώς δεν είμαι ευχαριστημένη με τη ζωή μου, αντίθετα νομίζω ότι γενικά είμαι υπερεκτιμημένο άτομο. Δεν με χαλάει βέβαια, ως ένα σημείο μπορώ να το δικαιολογήσω διότι είμαι φοβερό παιδί δεν λέω , xaxaa. Χρειάζομαι όμως νέες παραστάσεις και εμπειρίες, θέλω μια μεγάλη αλλαγή. Το ζήτημα όμως είναι ότι τα πράγματα έστω και σιγά σιγά πάντα αλλάζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και νομίζω διέρχομαι ένα ευχάριστο μεταβατικό στάδιο. Τα πράγματα κυλάνε και προς μια ενδιαφέρουσα κατεύθυνση, οπότε για το άμεσο μέλλον απλά θα απορροφήσω όλη την ενέργεια που οι νέες καταστάσεις μπορούν να μου προσφέρουν. Μέχρι να φτάσουμε στο σημείο 0 όπου όλα θα φαίνονται στάσιμα και κουραστικά. Το σημείο εκείνο όπου ο χρόνος διευρύνεται υποδηλώνοντας όμως την αιώνια διάρκεια. Το σημείο όπου δεν υφίσταται ούτε παρελθόν ούτε μέλλον απλά υφίσταται η έννοια της συνέχειας, της άσκοπης στασιμότητας, όταν ο χρόνος φαίνεται εγκλωβισμένος σε ένα ψυχοφθόρο παρόν. Είναι η φάση εκείνη της ζωής σου που καλείσαι να πάρεις μια απόφαση : να ρισκάρεις και να κάνεις ένα καινούργιο εντελώς διαφορετικό βήμα ή απλά να δεχτείς την κατάσταση όπως έχει και απλά να παλέψεις με τους δαίμονές σου. Το σημείο αυτό όμως απέχει αρκετά για μένα. Τώρα απλά θα προσπαθήσω να ανοίξω την πρώτη πόρτα...Βοηθάει φαίνεται ο ήλιος... Με έχει πιάσει η Άνοιξη μάλλον, χαχαα...