Για όποιον απελπισμένα ψάχνει την Σαχλαμάρα

Στόχος: η Σαχλαμάρα! Συγνώμη αλλά αποτελεί λειτουργικό προαπαιτούμενο διότι πώς θα περάσει η γ***εβδομάδα αν που και που δεν εισχωρείς στο βασίλειο της μπούρδας και δεν υποκλίνεσαι στη βασίλισσα Σαχλαμάρα;
Μέθοδος: προσκαλείς στο σπίτι σου τους πιο κοντινούς σου φίλους (προσοχή όμως όχι κουλτουριάρηδες και συντηρητικούς γιατί ένα εγκεφαλικό θα τους έρθει μάλλον), παραγγέλνεις μπύρες και πίτσες ή σουβλάκια (δεν έχει σημασία, η συνταγή θα πιάσει όπως και να έχει) και νοικιάζεις την ταινία KUNG FU HUSTLE (2004). Και άσχετη και απίστευτη ταινία! Συνδυάζει κούνγκ φου, σούπερ ήρωες, καρτουνίστικη διάθεση, special εφέ και σαχλαμάρα! Η πρώτη εντύπωση είναι λίγο ΏΧ ΑΜΑΝ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΤΟ, αλλά μετά κολλάς και υποκλίνεσαι. Παίχτηκε στις Νύχτες Πρεμιέρας φέτος αλλά έχω την εντύπωση ότι δεν βγήκε στις αίθουσες. Ακούστε την συμβουλή μου που σας λέω...κάτι ξέρω και εγώ από σαχλαμάρα..Περισσότερες λεπτομέρειες για την ταινία εδώ

?

Μία και μόνο ερώτηση, εμπνευσμένη από τον φίλτατο Κωστή Παλαμά (λίγο σουρεάλ αλλά έχει βάση):
Ποιο είναι το Weeping Song σου;Ποιο είναι το μελόδραμα που σου αξίζει?Ποια είναι η προσωπική "τραγωδία" που τείνεις μαζοχιστικά να απολαμβάνεις κρυφάς;Ποια είναι η "προσωπική καταστροφή" που αν και αναμενόμενη της επιτρέπεις να σε παρασύρει; Δύσκολη ερώτηση...

Σου γράφω πάλι από ανάγκη...

Τα μάτια μου στα μάτια σου...
Σε αγαπώ, σε αγαπώ και η αγάπη αυτή με πεθαίνει...
Νύχτα πάρτην την σκέφτομαι ξανά, κάνει πάρτυ το χθες και με πονά...

....

Σε κοιτώ και θέλω να σου πω τόσα πολλά..είσαι η αναπνοή μου..προχθές εκεί που τα έπινα με κάποιο κολλητό μου...σε είδα ξανά ήσουν στα μαύρα ντυμένη...σε έχω ερωτευτεί...

και μπλα μπλα μπλα

και μπλα μπλα μπλα

Δεν το πιάνω αυτό το blog-οπάθος, αυτό το Blog-ορομάντζο ...

Μάθε παιδί μου γράμματα

Σε αμερικάνικο τηλεπαιχνίδι τύπου "Χρυσό κουφέτο" αλλά πιο εξευγενισμένο, μία παίχτρια η για παράδειγμα Τερέζα από το Κάνσας City έκανε την ανατροπή...δήλωσε ότι είναι επαγγελματίας φοιτήτρια!!Στο άκουσμα μιας τέτοιας δήλωσης αρχικά προβληματίστηκα αλλά έπειτα επήλθε η θεία φώτιση...επαγγελματίας φοιτήτρια σιγομουρμούρισα και κοίταξα πονηρά τον πατέρα μου που τύχαινε ο κακομοίρης να βρισκόταν εκεί...Τι θα γίνεις μικρή μου όταν μεγαλώσεις? Επαγγελματίας φοιτήτρια..δεν ακούγεται άσχημο..θα το παίζεις σε όλη σου τη ζωή παιδί της επιστήμης και των γραμμάτων..θα αφοσιωθείς στην ανεύρεση της υπέρτατης αλήθειας, πια επαγγελματικά..για να εξηγούμε, η ανεύρεση μιας δουλειάς ή μιας απασχόλησης δεν χρειάζεται να σε προβληματίζει πια γιατί είσαι επαγγελματίας..απαλλάσσεσαι από το άγχος του επιτεύγματος, ο δρόμος είναι η χαρά και όχι το αποτέλεσμα...βέβαια τίθεται και το ζήτημα της επιβίωσης, αλλά αν υπολογίσουμε ότι η ελληνική οικογένεια παραδοσιακά τείνει να μην απαγκιστρώνεται από τα παιδιά της, τότε γιατί να μην σε τρέφει αιωνίως? Το ερώτημα που τίθεται όμως εκ νέου, είναι τι θα γίνει με το συνταξιοδοτικό..Μία απάντηση είναι να κατοχυρωθεί νομικά από το κράτος δηλαδή να γίνονται διαγωνισμοί ΑΣΕΠ για τους επαγγελματίες φοιτητές για παράδειγμα. Η λύση, λιγότερο κουραστική, είναι να σου κολλάνε ένσημα οι ίδιοι σου οι γονείς..δεν είναι κακό..και εντάξει αν στην όλη σου πορεία όντως ανακαλύψεις κάτι αξιόλογο και βγεις από το σκότος της επαγγελματικής φοιτητικής ασημαντότητας, μπορείς να τους κάνεις μια αφιέρωση βρε παιδί μου..

Η δύναμη του αδύνατου

Ένα σκηνικό στριφογυρνάει στο μυαλό μου εδώ και πολλές μέρες, ένα σκηνικό που πραγματικά μου φαίνεται εγκληματικό. Είχα πάει για καφέ με μια φίλη μου σε ένα μαγαζί, ήταν μεσημέρι και καθημερινή. Είχαμε ελάχιστη ώρα στη διάθεσή μας οπότε αρκεστήκαμε σε ότι βρήκαμε μπροστά μας. Αυτό βέβαια που πετύχαμε έμοιαζε περισσότερο με κωλόμπαρο (συγγνώμη αλλά μερικά πράγματα πρέπει να τα λέμε με το όνομά τους) παρά με οτιδήποτε άλλο. Τα άτομα μέσα, αν και λιγοστά, εντελώς παρηκμασμένα, με τις φάτσες τις κουρασμένες, τις περίεργες, τις ασήμαντες. Από αυτά τα άτομα που ούτε οι ίδιοι αναγνωρίζουν την ύπαρξή τους! Δεν είμαι σνομπ, το επισημαίνω γιατί μου φαίνεται απλά λυπηρό. Ως σερβιτόρα είχε μια ξανθιά εντελώς αντιπαθητική, εντελώς άοσμη και άχρωμη και εντελώς βλήμα (είμαι λίγο αυστηρή τώρα..).
Τέλος πάντων, εμείς απλά θέλαμε να πιούμε ένα καφέ, να τα πούμε και να πάμε στις δουλειές μας. Σε κάποια φάση μπαίνει ένας τύπος- απλά απαίσιος, με το παρουσιαστικό του Μπομπ Χόσκινς στο Ταξίδι της Φελίτσια αλλά σε greek εκδοχή. Παρηκμασμένος, γλοιώδης, όχι αδιάφορος απλά μισητός. Μαζί του ήταν μια κοπελίτσα, μικρής ηλικίας και τάλαιπωρημένη. Από το παρουσιαστικό της φαινόταν άστεγη...δεν ήταν απεριποίητη αλλά φαινόταν ότι ζούσε και προσπαθούσε να επιβιώσει στο δρόμο. Ο τύπος της πήρε ένα τοστ και ένα καφέ. Η δυσφορία της έκδηλη γιατί καθόλη τη διάρκεια της "συνάντησης" εκείνος προσπαθούσε να την στριμώξει, να την φιλήσει. Εκείνη φαινόταν ότι δεν ήθελε, απλά ήθελε να φάει. Παρόλα αυτά δεν αντιδρούσε έντονα, δεν έφευγε, απλά προσπαθούσε να κρατάει κάποιες αποστάσεις. Το θέαμα απλά με εκνεύρισε! Αισθάνθηκα ότι είχα χρέος να κάνω κάτι..αλλά τι? Είπα στη φίλη μου να την φέρουμε στο δικό μας τραπέζι και να της προσφέρουμε κάτι μήπως και την γλυτώσει από το αρπαχτικό. Και τι θα γινόταν όμως μετά? Θα παίζαμε μπουνιές με τον τύπο? Με ντροπή λέω, ότι φύγαμε..
Εκμετάλλευση του αδυνάτου...το πιο ταπεινό σκουλίκι βρήκε έναν άνθρωπο σε θέση αδυναμίας και αποφάσισε να του πιεί το αίμα..Είναι η περίπτωση που ακόμα και αυτό το άτομο προσπάθησε με 5 ευρώ να γίνει εξουσιαστής, να επιβληθεί σε κάποιον που ήταν ανίσχυρος! Είναι η περίπτωση που όλα τα πτυχία του κόσμου, όλες οι γνώσεις που μπορεί κάποιος να έχει αποκομίσει σε φέρνουν αντιμέτωπο με μια πραγματικότητα..εκείνη της διαφθοράς και της ηθικής απαξίωσης των πάντων..ξαφνικά αναγνωρίζεις τριών ειδών αδυναμίες- πρώτον, του διαφθορέα και εγκληματία, όπου προκειμένου να ικανοποιήσει τις ορέξεις του προσπαθεί να επιβληθεί με τον χειρότερο τρόπο σε έναν πιο αδύνατό του. Πρόκειται για το άτομο εκείνο που έστω και για μια στιγμή θα αισθανθεί ισχυρός με το να ακυρώσει τον άλλον παρασύροντάς τον στην παγίδα του. Που θα πατήσει στην αδυναμία του άλλου για να δώσει αξία στον εαυτό του και απλά να "ανέβει" έστω και στιγμιαία στην διατροφική αλυσίδα- εκείνη που το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρότερο!
Η δεύτερη αδυναμία είναι εκείνη που οι συνθήκες ζωής σε κάνουν ευάλωτο, σου ποδοπατάνε την αξιοπρέπεια. Η ανάγκη για επιβίωση σε μετατρέπει αυτόματα σε θύμα, γίνεσαι έρμαιο των συνθηκών και των ανθρώπων κατά κύριο λόγο.
Η τρίτη? Η δική σου αδυναμία να παρέμβεις, να αλλάξεις τα πράγματα, να αντιδράσεις σε ένα γεγονός που σου φαίνεται λάθος ή ακόμα και εγκληματικό. Η δειλία να επαναφέρεις την τάξη σε ένα κόσμο εντελώς ανάποδα. Η αναγνώριση ότι η αδυναμία σου είναι πολύ μεγαλύτερη από ότι νόμιζες και ότι τελικά απλά γυρνάς την πλάτη σου σε ένα έγκλημα..γιατί περί εγκλήματος πρόκειται...