Έτσι για να είμαστε σε εγρήγορση

Ακούς μουσικούλα και προσπαθείς να συμμαζέψεις τα ασυμμάζευτα αφού το deadline πλησιάζει. Σε εκείνη τη μαγική στιγμή χτυπάει το τηλέφωνο:
Κ.: Έλα παιδί μου τι κάνεις?Διαβάζεις?
Pro: Τι να κάνω ρε γαμώτο, δεν έχω και άλλη επιλογή μη πω τίποτα για την τύχη μου
Κ: Εγώ πίνω καφεδάκι με την Χ...
Pro:Μπράβο ρε, παίζετε με τον πόνο μου έτσι?
Κ.:Έλα μωρέ σιγά..πάντως σου έχω και ένα σοβαρό νέο..
(με αυστηρή φωνή)
Pro: (Ωχ μου έρχεται το αισθάνομαι και θα πονέσω το βλέπω)
Κ.:Η κ. Τάδε ζήτησε Παρασκευή πρωί να έχει τα άρθρα στο γραφείο της, ήδη μας έβαλε τις φωνές που έχουμε καθυστερήσει
...σιγή...
Pro: Όταν λέμε Παρασκευή τι ακριβώς εννοούμε;Τη Μεγάλη Παρασκευή ;
Κ: εεεε, όχι ακριβώς, τώρα την Παρασκευή
Pro: (εγκεφαλικό...πραγματικά εκείνη τη στιγμή νομίζω ότι αποχωρίστηκα από το σώμα μου...ξαφνικά η πρόταση της μάνας μου να πάω να δουλέψω στα διυλιστήρια (γιατί της φάνηκε πολύ αστείο κάτι τέτοιο) δεν ακουγόταν άσχημα...θα μου πηγαίνει και η φόρμα και η μουντζούρα στη μούρη)...Αλήθεια;
Κ:Ναι..εμείς τα έχουμε ήδη ετοιμάσει..
Pro: (Ώπα κάτι δεν πάει καλά..)..Τα έχετε ήδη έτοιμα;Πλάκα μου κάνεις;
Κ:Όχι παιδί μου, εσένα περιμένουμε
...(χμμμ, φορμίτσα, 8ωράκι, θα παντρευτώ και ένα καλό λαϊκό παιδί που θα με έχει στα ώπα ώπα, θα πηγαίνω στα μπουζούκια και θα πετάω γαρούφαλα και επιτέλους θα κάνω αυτό που πάντα ονειρευόμουνα θα εξασκηθώ στο μανικούρ...γαλλικό, κλασικό κτλ...no problem..μετά θα κάνω και κανένα κουτσούβελο να μην το έχει άγχος και η οικογένεια και κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα θα τη βγάζω στο χωριουδάκι του αντρούλι μου με τα συμπεθέρια..Νεφέλη, Μάρκος, Μίμης; Μπα, Μίμη θα το πω το παιδί; Κρίμα είναι μάλλον...Νίτσα, Λίτσα, Πίτσα...ποτέ! Κούλα, Σούλα, Βούλα..έλεος...καλά έχω καιρό βαρέθηκα..)
Η σιγή μάλλον κράτησε περισσότερο από ότι νόμιζα γιατί από την άλλη γραμμή ακούστηκε
Κ:χαχαααααα..θα ήθελα να είχα μια κάμερα να έβλεπα την έκφρασή σου...πλάκα σου έκανα ρε...χαχαχαχαααααααααα

Το γλεντάμε άγρια εδώ στα μέρη μας...

Έχει τρελό γέλιο

Μου το στείλανε και σας το παραδίδω..
www.grapheine.com/classiktv/ , άντε faire un film!

Ποτέ μην κοιτάς κατάματα τον ήλιο

...μου έλεγαν πάντα...γιατί μπορεί να απογοητευτώ, φανταζόμουν...γιατί μπορεί να στραβωθείς μου φωνάζανε...

...Ποτέ μην κοιτάς κατάματα τον ήλιο με συμβουλεύανε...γιατί θα αντικρύσω τις αδυναμίες μου κατάματα σκεφτόμουν...γιατί μπορεί να δακρύσεις μου απαντάγανε....

...Ποτέ μην κοιτάς κατάματα τον ήλιο και με μαλώνανε...αλλά εγώ δεν τους άκουσα... τι κατάλαβα?

Πραγματικά δηλαδή γιατί θα σκάσω

Εγώ είμαι άσχετη το παραδέχομαι...και ρωτάω κατά κύριο λόγο κοπέλες:
Ξέρετε τι είναι το μυτοτσίμπιδο??????Καταρχάς τι λέξη είναι αυτή?

Personal repertoire

Έχω λοιπόν ξεμείνει από σύνδεση και ήθελα να ανεβάσω ένα post για μια ιστορία η οποία ενώ άρχισε πριν από 4 περίπου χρόνια συνεχίζει και αναπτύσσεται μέχρι σήμερα. Αφορμή στάθηκε μια συνάντηση που είχα με ένα πρώην φίλο μου (δεν ξέρω πως αλλιώς να το θέσω διότι το συγκεκριμένο άτομο δεν το θεωρώ απλό γκόμενο ή κάτι τέτοιο) ο οποίος και με ενημέρωσε για τις πρόσφατες εξελίξεις πάνω στο θέμα.
Το απίστευτο είναι όμως ότι ενώ πήρα χαρτί και μολύβι και άρχισα με ένα ιδιαίτερα γλυκό τρόπο, αναφερόμενη στο αίσθημα της οικειότητας που καταβάλλει τον καθένα όταν συναναστρέφεται με άτομα που γνωρίζει και αγαπά με την ευρύτερη έννοια και ενώ είχα σκοπό να ξεκινήσω την ιστορία αυτή, το κείμενο κατέληξε σε μανιφέστο. Κάνοντας μια τεράστια παρένθεση γύρω από το ζήτημα του λεγόμενου back and forth στις σχέσεις, κάτι το οποίο προσωπικά με βρίσκει εντελώς αντίθετη, το μολύβι πήρε φωτιά...πραγματικά απέκτησε δική του άποψη..κατέληξα με λίγα λόγια να γράφω δύο σελίδες γύρω από τη θεωρία του already fucked συντρόφου, για τις λεγόμενες κάβες (σσ καβάτζες), για το αίσθημα επιβεβαίωσης και ανασφάλειας και βολέματος που τη συνοδεύει, για το γεγονός ότι η επιστροφή στα ίδια σηματοδοτεί παραίτηση και ότι τελικά η "ανάγκη" για ένα λιμανάκι να αράξω σε συνθήκες καθαρού συμβιβασμού αποτελούν μικροαστικά κατάλοιπα (!)...Έλεος!
Τέλος πάντων η ιστορία που ήθελα να πω είναι κάπως σαν το Ρωξάνη. Επιστράτευσα τη γυναικεία ψυχολογία για να βοηθήσω ένα κοινό φίλο να ρίξει μια τύπισσα. Το αποτέλεσμα ήταν περισσότερο μια μακροχρόνια πορνογραφική σχέση παρά οτιδήποτε άλλο. Το πολύ αστείο όμως είναι ότι αυτή αρχικά έπαθε μια έντονη πνευματική διέγερση αλλά μετά αποφάσισε ότι με τον τύπο δεν κολλάνε πνευματικά μόνο σωματικά. Που να ήξερε ποιος της χάρισε αυτήν την πνευματική διέγερση (ήμουν τότε ετών 21)...χαχα..ήμουν ο πρώτος της άγνωστος, πλατωνικός, λεσβιακός της έρωτας!!

Περί λαγνείας

“…ίσως λαγνεία είναι στην ουσία η προσδοκία των ηδονών της σεξουαλικής δραστηριότητας. Ωστόσο και αυτό ακόμη δεν αρκεί.[…] η λαγνεία δεν είναι απλώς επιθυμία αλλά αισθητή επιθυμία…. Μια παγωμένη επιθυμία δεν μετράει. Χρειάζεται να προσθέσουμε τα αισθήματα, το πορτραίτο στο νου της διέγερσης του σώματος. […] Αυτή η εγκατάλειψη αξίζει περισσότερα από την προσοχή μιας στιγμής, είναι ωραίο να χάνεις τον κόσμο. Δεν υπάρχει κόσμια ή ελεγχόμενη έκσταση, επομένως δεν πρέπει να θέλουμε να αποδιώχνουμε τη λαγνεία επειδή μας φτάνει στα όρια της εγκατάλειψης…της εγκατάλειψης της σκέψης…το υποκείμενο βιώνει ένα μικρό θάνατο...”

(Αποσπασματικά κομμάτια από το δοκίμιο “Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα: Λαγνεία” του Simon Blackburn)

Πρόκειται για ένα βιβλίο που μάλλον με διάλεξε παρά το αντίθετο.