Sunny happy people

Αν θυμάμαι καλά κυκλοφορούσε ένα ιστορικό ανέκδοτο για τους γερμανούς ιδεαλιστές, ότι αν βρισκόντουσαν μπροστά σε δύο πόρτες όπου η μία έλεγε "Παράδεισος" και η άλλη "Συζήτηση για τον Παράδεισο" θα μπαίνανε στη δεύτερη.
Έχει απίστευτο καιρό αυτές τις μέρες και παρόλο που σήμερα τον απολαμβάνω από το σπίτι μου λόγω υποχρεώσεων, αυτή η λιακάδα μπορεί πραγματικά να σου φτιάξει τη διάθεση. Αρκεί να κάνεις το κόπο να κοιτάξεις έξω από το παράθυρο. Λέτε να πάω για κανένα καφεδάκι?Όχι πως πάσχω από καμιά κατάθλιψη το αντίθετο μάλλον, απλά είμαι λίγου ή του ύψους ή του βάθους. Επιδιώκω τα έντονα συναισθήματα, οι ευθύγραμμες πορείες δεν μου λένε τίποτα, απλά φυτοζωείς. Τώρα πραγματικά θα ήθελα να ήμουν σε ένα πλοίο με άγνωστο προορισμό. Το επόμενό μου όμως ταξίδι θα είναι προς Ιταλία, βόλτες στη Βενετία και στη Ρώμη...αυτά είναι τα καλά! Όπου να 'ναι έρχεται όμως! Πριν από μερικούς μήνες είχα κάνει τα φοβερά σχέδια. Θα πήγαινα να βρω τη φίλη μου στην Ιταλία, θα έλεγα σε όλους ότι θα γυρίσω σε 10 μέρες και απλά θα ξέμενα εκεί. Θα έπιανα μια δουλειά, θα έψαχνα για διδακτορικό ή για δεύτερο μεταπτυχιακό και θα παράταγα για ένα εύλογο διάστημα τη ζωή στην μικρή Ελλαδούλα. Όχι πώς δεν είμαι ευχαριστημένη με τη ζωή μου, αντίθετα νομίζω ότι γενικά είμαι υπερεκτιμημένο άτομο. Δεν με χαλάει βέβαια, ως ένα σημείο μπορώ να το δικαιολογήσω διότι είμαι φοβερό παιδί δεν λέω , xaxaa. Χρειάζομαι όμως νέες παραστάσεις και εμπειρίες, θέλω μια μεγάλη αλλαγή. Το ζήτημα όμως είναι ότι τα πράγματα έστω και σιγά σιγά πάντα αλλάζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και νομίζω διέρχομαι ένα ευχάριστο μεταβατικό στάδιο. Τα πράγματα κυλάνε και προς μια ενδιαφέρουσα κατεύθυνση, οπότε για το άμεσο μέλλον απλά θα απορροφήσω όλη την ενέργεια που οι νέες καταστάσεις μπορούν να μου προσφέρουν. Μέχρι να φτάσουμε στο σημείο 0 όπου όλα θα φαίνονται στάσιμα και κουραστικά. Το σημείο εκείνο όπου ο χρόνος διευρύνεται υποδηλώνοντας όμως την αιώνια διάρκεια. Το σημείο όπου δεν υφίσταται ούτε παρελθόν ούτε μέλλον απλά υφίσταται η έννοια της συνέχειας, της άσκοπης στασιμότητας, όταν ο χρόνος φαίνεται εγκλωβισμένος σε ένα ψυχοφθόρο παρόν. Είναι η φάση εκείνη της ζωής σου που καλείσαι να πάρεις μια απόφαση : να ρισκάρεις και να κάνεις ένα καινούργιο εντελώς διαφορετικό βήμα ή απλά να δεχτείς την κατάσταση όπως έχει και απλά να παλέψεις με τους δαίμονές σου. Το σημείο αυτό όμως απέχει αρκετά για μένα. Τώρα απλά θα προσπαθήσω να ανοίξω την πρώτη πόρτα...Βοηθάει φαίνεται ο ήλιος... Με έχει πιάσει η Άνοιξη μάλλον, χαχαα...

Πες το, αμάν πια

Κόντευαν μεσάνυχτα και σκεφτόμουνα "Σιγά μην το πει..pleaseeee κάνε μου αυτή τη χάρη", αλλά δεν το έβλεπα να ερχότανε. Αρχίσανε να φωνάζουνε για ancore αλλά και πάλι οι ελπίδες μου ήταν μηδαμηνές. Και τότε ναι...με απογείωσε...προ-τελευταίο τραγούδι και you indeed dragged my soul to a beautiful land! Tο κοινό εκστασιάστηκε και εγώ βρισκόμουν σε κατάσταση νιρβάνας. "Something's gotten hold of my heart" και ο Marc Almond θεός στη σκηνή! Για το τέλος tainted love σε μια πιο dirty όπως είπε εκδοχή. Φοβερή συναυλία αλλά και το κοινό ιδιαίτερα θερμό! Support οι Mary and the Boy οι οποίοι ήταν ιδιαίτερα καλοί. Γερά πνευμόνια και οι δύο! Έκπληξη μια εντελώς διαφορετική version του Milkshake. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι τα τραγούδια τους συνοδευόντουσαν από τις "χορευτικές φιγούρες"μιας ξανθιάς αλλοδαπής η οποία έσκασε στη σκηνή με κορμάκι και "νταντελένιο" εσώρουχο και η οποία όμως είχε τη χάρη και την ευλυγισία των ιπποπόταμων στο Fantasy. Οκ ρε παιδιά αλλά έτσι είμαι και εγώ prima μπαλαρίνα! Σε κάποια φάση πήγε να κάνει κάτι σαν πιρουέτα και μόνο τα μούτρα της δεν έφαγε, έκλεψε την παράσταση πάντως δεν λέω αφού η σκηνική της παρουσία έβγαζε τρελό γέλιο. Γενικά όμως απίστευτη βραδιά!

(άσχετο αλλά έχω την εντύπωση ότι μυρίζομαι αντίσταση... μόλις συνειδητοποίησα ότι καινούργιο blog άνοιξε με την ονομασία mimis. Ο δικός μου Μίμης????Μίμη, τι έγινε μου δίνεις τα παπούτσια στο χέρι?Ψάχνεις για σόλο καριέρα ρε ψωνάρα προδότη?Μήπως άνοιξα στον ύπνο μου κανένα καινούργιο blog? Ή μήπως είναι μια τεράστια συνωμοσία από την μπλογκόσφαιρα ως θεσμικό σύστημα, το οποίο προσπαθεί να με τρελάνει και να με αποδυναμώσει?Δηλαδή τώρα είμαι άνευ Μίμη?Σνιφ, αισθάνομαι τόσο μόνη και απροστάτευτη..)

Home alone

Έφυγε η οικογένεια Φλωρινιώτη και άφησαν τη Αννούλα πίσω μόνη και έρημη. Είναι ωραία να μένεις και λίγο μόνη σου, χαλαρώνεις η αλήθεια είναι. Βέβαια σε τέτοιου είδους ομαδικές εξορμήσεις δεν λείπουν τα ραβασάκια- τι πρέπει να κάνεις εσύ ως φύλακας της πύλης. Ξυπνάω λοιπόν πρησμένη από τον ύπνο, με μάτια γλαρωμένα, κοιτάζομαι στο καθρέφτη και σκέφτομαι ότι επειγόντως χρειάζομαι κούρεμα γιατί το στυλ Ποκαχόντας δεν μου πάει ιδιαίτερα, σιγομουρμουρίζω τραγούδια των Τζόνυ και Τζουν που χθες γίναμε μάρτυρες αυτού του επικού έρωτα (η ταινία Walking the Line ήταν ατέλειωτη αφού επί 3 ώρες ο Κας προσπαθούσε να πείσει τον έρωτα να του κάτσει-marry me, marry me, marry me, μετά από 10 χρόνια όμως τα κατάφερε) και κατευθύνομαι προς την κουζίνα για να φτιάξω ένα καφεδάκι.
Ο καφές είναι τελετουργία!Αφού ξυπνήσεις και πριν κάνεις οτιδήποτε άλλο πρέπει να πιεις ένα ωραίο καφεδάκι και να κάνεις το πρώτο τσιγάρο. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση η επικοινωνία ματαιώνεται. Για παράδειγμα, το τριήμερο που ήμουν εκτός Αθηνών και λόγω των συνθηκών, μας έπαιρνε καμιά ώρα μέχρι να αποφασίσουμε με την παρέα που θα καθόμασταν να πιούμε τον πρώτο καφέ της ημέρας. Μαζί μου δεν μπορούσε να επικοινωνήσει κανείς- άλλα μου έλεγαν άλλα καταλάβαινα.Μέχρι να ικανοποιήσω την ανάγκη μου για καφέ δεν μου πολυμιλάγανε αφού το κεφάλι δεν είχε ξυπνήσει ακόμα και ήμουν έντελώς μαστούρι.
Τέλος πάντων πηγαίνω στην κουζίνα και βλέπω το παρακάτω σημείωμα:

Πάρε 2 κοτόπουλα
Κόρν Φλέικς
σαμπουάν και
φτιάξε ρύζι σερβιετάκια....

Ναι...να φτιάξω ρύζι σερβιετάκια, όπως λέμε μπισκότα καρδούλες; Το μόνο πρόβλημα είναι ότι η μηχανή που συνήθως φτιάχνω ρύζι σερβιετάκια πρέπει να έχει χαλάσει, αλλά νομίζω ότι λειτουργεί ακόμα η άλλη σε σχήμα ταμπόν...Ελπίζω να μην τους πειράζει...